Over ons

Manar Aburshaid

Wanneer je de “Syrische oorlog” in Google intikt kom je al snel uit op ingewikkelde artikelen op websites zoals Wikipedia, NOS en de NRC die het onderwerp uitleggen in droge, verwarrende en gecompliceerde termen met allerlei verschillende standpunten.

Wat je leest is een koud, droog verhaal zonder enige compassie waardoor het al snel een “ver van mijn bed show” wordt. Echter, wanneer je de gevolgen van zo’n oorlog dichter bij huis gaat bekijken stuit je op het volgende. In 2015 is er een mega piek van bijna 59000 asiel aanvragen in Nederland, in 2016 iets over de 18000 en in 2017  bijna 15000. We kunnen alle asiel aanvragers op één hoop gooien en er als groep naar kijken maar in plaats daarvan nemen we je mee in het verhaal van één persoon.

Zijn naam is Manar Aburshaid, 48 jaar oud, ondernemer en sinds 3 jaar ook statushouder in Nederland. Zelf beschrijft hij zichzelf het liefst in termen als nieuwkomer, ondernemer én connector. Zijn naam, Manar betekent vuurtoren in het Arabisch. Wat typisch is gezien zijn zelf ontdekte rol en missie in zijn leven. Namelijk het dirigeren van mensen naar de juiste richting.

Wat korte feitjes over Manar’s achtergrond zijn dat hij uit een ondernemende familie komt en dat hij een studie heeft mogen genieten in de VS. Door al van jongs af aan werkzaam te zijn geweest in het internationale familiebedrijf én zélf ook nog meerdere zaken opgezet te hebben kan hij met recht een wereldburger genoemd worden. We kunnen het lang en breed hebben over Manar’s opleiding en achtergrond maar het punt in zijn verhaal waar het in deze context écht interessant begint te worden is vanaf het moment dat hij de beslissing genomen heeft zijn hele hebben en houden achter te laten en een nieuw leven op te gaan bouwen in Europa.

Reden waarom? Simpel. Hij wilde zijn gezin een goede toekomst maar vooral een veilig bestaan bieden.

Daar waar wij, “gewone Nederlanders” als grootste “zorg” hebben dat we nog niet weten waar we naar toe zullen gaan met vakantie weten wij vaak niet wat zich afspeelt in een gezin van nieuwkomers. Manar maakt zich dan ook zorgen over van alles behalve een vakantie. De piramide van Maslow vertelt ons dat we als mens een aantal basisbehoeftes hebben vóór we een stap verder kunnen zetten naar een “hoger doel”. Nemen we een kijkje in het leven van een statushouder die nog niet de zekerheid heeft dat hij in dit land mag blijven, dan zien we dat er helaas een heleboel elementen missen voor hij überhaupt tijd heeft om zich zorgen te maken over een vakantiebestemming. Helaas geldt dit ook voor Manar.

Doorzettingsvermogen, intelligentie én creativiteit heeft Manar echter geen windeieren gelegd. Zo ondernemend als hij is heeft hij namelijk gigantisch veel geleerd van de tegenslagen die hij voor de kiezen heeft gekregen. Én maakt heeft hij daar gebruik van gemaakt om anderen met min of meer zijn zelfde achtergrond in Nederland wegwijs te maken. Als een lichtbaken heeft hij zich belangeloos ingezet voor organisaties zoals COA en vervolgens is hij 2 jaar aan de slag gegaan voor Stichting Nieuw Thuis Rotterdam. Een organisatie die Syrische families helpt te integreren in Nederland.

Het uitzonderlijke verhaal van Manar heeft echter een heel andere wending gekregen sinds kort. Tijdens het werk dat hij deed bij SNTR is hij tot de conclusie gekomen dat deze families het méést gebaat zouden zijn bij hulp naar werk. Waarom? Omdat wanneer iemand in zijn eigen inkomen kan voorzien er allerlei positieve dingen gebeuren. Allereerste zal de persoon door het omgaan met zijn nieuwe collega’s de taal sneller leren maar ook de gebruiken en de cultuur. Hij krijgt een netwerk en wordt deel van een team. Daarnaast groeit het zelfvertrouwen van de persoon waardoor hij zich weer kan gaan focussen op de toekomst. Alléén door mensen perspectief te geven in een veilige omgeving kan men nog veel meer bereiken.

Manar’s missie werd duidelijk. Hij wilde anderen nog véél verder helpen dan alleen het regelen van een uitkering, scholing en een veilig onderkomen. Hij moest en zou nieuwkomers aan het werk helpen! Maar hoe doe je dat als statushouders en werkgevers zo ver van elkaar staan door verschillende culturen en het ontbreken van erkende diploma’s?

Samen met een aantal ondernemingen (Talent Status Recruitment, Control Payroll, Leer Unique, OCTA BV, Stichting Stimulance en Staffin), kwam hij op een baanbrekend idee. namelijk  met een A tot Z traject van opleiding, training en begeleiding naar het uiteindelijke doel. Namelijk, mensen toeleiden naar de arbeidsmarkt in verschillende sectoren.